Nieuws
Nancy geeft kontje bij Bieriokart
Woensdag 22 maart 2017. Het is 22:15. De zon is inmiddels al een aantal uur op bed, want ze moet de volgende ochtend weer in alle vroegte shinen. Een tumbleweed zweeft over de stoepen van de Rademarkt als een laagvliegende alcoholistische adelaar die aast op het zoveelste biertje dat door Rens F. is weggezet omdat hij eigenlijk even goed kan drinken als een gemiddelde 14 jarige, breezers slurpende, op een donderdagavondse schoolfeest in de Kokomo kooien dansend gleufdier. De deur van de Jut gaat open. Kort nadat iemand binnentreedt, sluipt een warme walm van zweet naar binnen. Iedereen kijkt om. Klotsende oksels. Donkere kringen onder de ogen waar zelfs de KKK jaloers op is. Onder zijn hevig gehandicapte benen is in een razendsnelle tempo een poel van transpiratie verschenen. Koude handen. Palms are spaghetti. Steeds maar weer die tien smoesjes in zijn hoofd herhalende. De zenuwen zijn af te lezen van zijn gezicht: zou hij eindelijk iets gaan presteren in zijn prille, doch nu al zo erg mislukte bestaan?
Bronstige toeschouwers en een deelnemerslijst met self-proclaimed legends, outsiders, mindere goden en een Robin de G. die niet op komt dagen: het langverwachte Bieriokart toernooi kan dan eindelijk beginnen. In een volle Jut trappen we af met de time trials: iedereen rijdt één keer de map 'Mario Circuit' en op basis van deze tijden worden poules van vier gemaakt. De eerste twee van de poule gaan door en al gauw onderscheiden de mannen zich van de jongens en vrouwen door zich te kwalficeren voor de kwartfinales. De adtjes vliegen er op dat moment nog in als een lauwwarme geelgekleurde straal van Jack richting de bek van Pat.
In de eerste halve finale zien we Nik, Luuk, Jesper en Marc. Twee topfavorieten, een verrassing in het toernooi, en... Marc. Tegen alle verwachtingen in wint Marc de eerste race. Na de tweede race staat iedereen zelfs gelijk, waardoor de spanningen hoog oplopen. Nik ziet de bui al hangen als blijkt dat de derde en laatste race wordt gespeeld op het Yoshi Circuit, een favoriet van Luuk. Marc is inmiddels te lam om überhaupt door te hebben in welke stad hij zich bevindt en wat die gekke poppetjes op het tv scherm doen, maar hij vindt het allemaal wel mooi. In deze laatste, knotsgekke race zijn het echter toch Nik en Jesper die door mogen naar de finale. R.I.P. Lucy.
In de tweede halve finale hebben we Kevin, Amar, Thomas en Rick. In deze spannende pot is in de laatste race alles omgegooid; Rick wordt eerste, Kevin en Amar eindigen beide op de tweede plek. Op basis van de time trials gaat Kevin vervolgens door naar de finale.
Concurrent Luuk is dus uitgeschakeld. Een andere door de bookies bestempeld als topfavoriet, Mike, heeft een te ernstige blessa om mee te doen. Een finale die makkelijker lijkt te zijn dan de halve finale. Hebben Nik zijn inspanningen in de halve finale hem te veel energie gekost? Of gaat hij het dan toch echt doen?
Maar dan kom ik hem tegen. Hij ziet er slechter uit dan ooit. Natte vlekken op zijn rode EsCo shirt van het te gretig naar binnengooien van het gele goud. Kraaienpoten. Een haardos als een kraaiennest. Ogen die zo dicht zijn dat ik niet weet of hij me nou belachelijk maakt met mijn spleetogen, of dat hij gewoon te zat is. Hij vertelt me over zijn adtjes. Time trial, een poulefase, twee rondes verder, drie races per ronde. Naast de potjes minstens 5 adtjes. Een rekensom volgt waar Aad de Mos 'U' tegen zegt. Dekt Nik zich in? Moet Redha (V1) zijn bijnaam niet eigenlijk overdragen aan Nik? Geen haan die er echter naar zal kraaien, want de finale begint. Op de achtergrond hoor ik Justin Timberlake. Alsof een engeltje in je oor piest, streelt hij onze gehoorgangen met 'Kraai me a river'. Een voorbode?
Drie uurtjes, minstens tien adtjes en wat bruin fruit verder beginnen we aan de finale. De eerste race weet Rick Nik achter zich te laten. Ook in het tweede potje gaat het vooral tussen Rick en Nik. Jesper en Kevin moeten gaan uitmaken wie derde en wie vierde wordt. In het door Nancy zelf aangelegde Dry Dry Desert blijft hij maar in de sporen van Rick rijden, en zo lijkt Rick af te stevenen op de winst. Maar dan is daar dat ene moment. Het '2-1 van Dennis Bergkamp' moment. Het moment dat de goden medelijden lijken te hebben met het special needs kind. Op de finishlijn wordt Rick tóch nog ingehaald door Nik; de spanning is weer helemaal terug! De finale der finales kan natuurlijk niet op een andere map worden gespeeld dan op de Rainbow Road, en dat is dan ook waar beslist wordt wie de winnaar wordt van het toernooi. In deze derde race ontbreekt echter helaas de spanning. Rick is mentaal gebroken. Hij sleurt. Hij vecht. Bloedt uit z'n kringspier omdat hij zo hard kontje krijgt, zweet en huilt, maar het mag allemaal niet baten.
Nik van 't Slot heeft gewonnen op de dag dat het Bieriokart heeft verloren.
Reacties
Log in om de reacties te lezen en te plaatsen