Nieuws
Liftwedstrijd Verslag
Na een bijster kort nachtje wegens een gratis fustje in de Jut (thanks Piscina) mochten alle dappere lifters om 7 uur ‘s ochtends aantreden op Groningen CS. Ondergetekende was ietsje later en mistte het vertrek van het 1e team bestaande uit JK en Jeanette naar de liftplek, maar het was niet zo erg zoals Patrique. De partner van Joep kwam keurig om half 9 aankakken, toen bijna alle teams al wel in de eerste liftauto zaten. Al moest ik zelf ook Joep wakkerschudden om half 7 ‘s ochtends nadat de beste man door z’n wekker heengeslapen was. Maar toch.
De liftwedstrijd heette niet voor niets een wedstrijd, want het was een wedstrijd. Logisch. De eindbestemming zou geheim zijn voor alle deelnemers, die eerst naar tussenpunt Breda zouden moeten reizen, alvorens ze de eindbestemming van de wedstrijdleiding medegedeeld kregen. Beetje jammer was dat we nogal wat flapuits in de LuCo hebben en dat op 1 team na elke team voor aanvang al wist dat we naar Gent gingen. Naast dat je gewoon snel op de eindbestemming moest zijn, was het ook de bedoeling dat je meerdere opdrachten uitvoerde tijdens de trip waarmee je punten kon verdienen. Zoals bijvoorbeeld via bepaalde steden te reizen, of om een chauffeur het Vijfjelied te leren. Iets waar ik graag voor paste.
Als een ware Johan Vlemmix gaf onze scheidsrechter Oswin om het kwartier een koppel het startsignaal om zich naar de liftplek aan het Emmaviaduct te begeven. Wel zo handig dat we niet met de hele meute daar tegelijk gingen staan leek ons zo. De meesten hadden binnen een minuut of 20 wel een lift te pakken. Bij sommigen was het zelfs al de vijfde passerende auto. Op ons laatste duo Joep en Patrique na dan. Dat duurde zo’n twee uur. Tegen de tijd dat (grote) Marleen en ik al de stadsgrens van Eindhoven binnenreden hadden onze jongens eindelijk ook hun eerste lift te pakken. Als enige man/man koppel werd maar weer eens pijnlijk duidelijk hoe wij blanke en opgeleide mannen worden achtergesteld in de huidige samenleving. Keer op keer vallen wij toch weer van dat glazen plafond af.
De eerste helft ging voor bijna iedereen soepel. Jori en Titus leken in eerste instantie de favorieten voor de titel wegens hun onbegrijpelijke energie op de vroege morgen. Onze kleine generaal en Jeanette zaten plots samen in een auto samen met duo Imke & Patrick richting Breda, Kevin en Nienke waren ook al snel al in Brabant, en (kleine) Marleen en Erik “Skeve” Brouwer bevonden zich na een mooi liftje achterin een bestelbus ook al best vroeg bij de zuidgrens.
Zelf verloren grote Marleen en ik kostbare tijd omdat we op Eindhoven Airport veel te druk bezig waren met vliegtuigen spotten voordat we op zoek gingen naar een nieuwe lift. Wel wat mooie charter 737-800jes gespot hoor. Genieten. Maar Brabant was toch echt de provincie waar het kaf van het koren werd gescheiden.
We beginnen met Kevin en Nienke. Om 11:47 stuurden ze een foto van vlak buiten Den Bosch; goed op schema zou je zeggen, ver over de helft. Drie uur later kregen we een snapchat van Nienke dat ze op een of ander obscuur bospaadje liepen in Liempde (nog steeds Brabant).
Huh?!! Volgens het koppel zelf wouden ze via Den Bosch reizen voor bonuspunten (zoals beschreven in de eerste alinea, red.). Werden ze slecht afgezet? Hebben ze spannende spelletjes in het bos gespeeld? Niemand die het weet. Al spatten de vonken er in Gent wel vanaf. Wat een seksuele spanning. Helaas haalden ze Gent niet op eigen vervoer, en zijn ze door de veegwagen opgepikt in het mooie Boxtel.
Bij Imke en Patrick ging het niet veel beter. Nadat voormalig reispartners Johnny en Jeanette al aangekomen waren in Gent, werd bekend dat het bij Imke en Partick niet echt stappen aan het zetten waren. “Ik haat Breda” klonk de lofzang van Imke over deze mooie stad in de groepsapp. Nadat ze kennelijk niet ideaal waren afgezet hebben ze tevergeefs zo’n drie uur proberen weg te komen uit Breda, voordat Oswin en Gerbrich ze uit hun lijden kwamen verlossen. Echt een humanitaire ramp in het rijtje van Madeira afgelopen zomer. Gelukkig kreeg ze troost van haar lieve voormalig bestuursgenootje Joep, die haar even in ontelbaar veel Breda Facebookposts tagte. Wat een schat die Joep.
Onze andere probleemkindjes Joep en Patrique waren na hun eerste struggles toch goed op weg. Na een korte stop in Hoogeveen hadden ze direct een nieuwe lift naar Zwolle, van daar snel een nieuwe naar Nijmegen, en na een korte pauze daar zaten ze ook al snel weer in een ander bakkie richting Eindhoven. Best prima dus! Na drie kwartier geprobeerd te hebben een lift van Eindje naar Breda te krijgen besloten ze om een lift direct naar Antwerpen te vragen. Bijna direct raak. Lekker bij twee Marokkanen achterin die geen idee hadden waar ze zelf heen gingen en die ze totaal aan de verkeerde kant van Antwerpen afzetten. Voor Joep is het met zijn etniciteit natuurlijk wel makkelijker dan voor ondergetekende om andere marginale groepen in de samenleving aan te spreken. Aangezien de heren er in Antwerpen zelf ook wel een beetje klaar mee waren en de veegwagen in de achterhoede al druk bezig was, besloten ze om maar naar de fles te grijpen, wat sigaren op te steken, en zich in een mooie parkje op te laten pikken. Mooie studenten! Na die dramatische start toch nog goed gewerkt al zeg ik het zelf!
Toen net bekend werd dat onze Brabokoppels beiden niet weg kwamen zat ondergetekende samen met grote Marleen in een tankstation een beetje koffie te leuten langs de snelweg tussen Antwerpen en Gent. De haast zat er niet echt meer in omdat het al wel duidelijk was dat we niet meer meededen om de prijzen, en omdat tankstations bestwel gezellig zijn. Johnny & Jeanette, Jori & Titus en (kleine) Marleen & Skeve waren allen tegen deze tijd allen al op de eindbestemming. De kleine generaal had zelfs een directe lift van Breda naar het centrum van Gent te pakken.
Onze “vooruitreizers” – wat mensen van de LuCo en Jelmer die niet wou liften – zouden met de trein begin middag in Gent aankomen om de deelnemers op te vangen. Helaas voor onze vooruitreizers zaten de drie prestatieteams tegen die tijd al aan het speciaalbier in Gent. Hadden die luilakken toch maar eerder dan kwart voor 9 een trein moeten pakken. Des! Al maakte Raya het wel deels goed door ongelooflijk zwoel op de foto te gaan. Nieuwe profielpicca zou ik zeggen?
Maarja wedstrijd blabla wat boeit dat de neutrale lezer nou. Dat snappen wij ook wel. Al is het altijd leuk om te lachen om mensen waar het mis gaat. Sorry Imke. Na een zeer appetijtelijk soepje in het hostel (lees: niet te vreten) was de macaroni nog wel enigzins binnen te houden. Na afloop kregen (kleine) Marleen en Erik het goede nieuws van Johan Vlemmix dat zij de wedstrijd gewonnen hadden. De eerste prijs was lekker lokaal speciaalbier gekocht door onze vooruitreizers. Alleen waren onze vooruitreizers zo laat dat ze niks meer gekocht hadden. Tja. Eeuwige roem dan maar?
Toen maar een bierproeverij in het hostel. Wederom bleek maar weer eens dat mensen die in hostels werken nog vreemder zijn dan keepers. Hij zat eerst 20 minuten te lullen voordat we uberhaupt aan ons eerste bier mochten leuten. Dat werkt natuurlijk niet echt. De aandacht zakte nog sneller weg dan bij de kijker van Jinek’s kattenspecial van afgelopen zomer. Het viel zo tegen dat mensen in de pauze zelf bier gingen halen om het tempo wat op te schroeven. Toen maar op stap. Nou was me dat ook een jankverhaal. 5 euro entrée voor een club dacht ik, 5 euro entrée voor een zandbank dacht de rest. Iedereen wou weg, iedereen vond het kut, ik vermaakte me eigenlijk wel prima dus totaal niet solidair bleef ik met een aantal mensen achter. Bij Joep, Raymon & ik ging het licht vervolgens goed uit omdat (grote) Marleen ons maar bier en shots bleef voeren. Niet leuk! Nog wel net in staat om een groepsfoto te maken. Wel leuk!
Geen idee wat de rest de rest (lekkere woordkeuze) van de avond gedaan heeft, al schijnt het dat Robin en Nienke samen nog wel even wat nachtelijke sightseeing hebben gedaan nadat iedereen al bij het hostel was aangekomen.
Uitchecken in het hostel kon tot 10 uur. Dat lukte bijna niemand. De meesten waren ook te laat voor het ontbijt. Mooi avondje. Vooral Gerbraak Gerbrich was erg fit op de vroege morgen. Het hoogtepunt van de brakke ochtend was toch wel grappenmaker Joep tijdens een rustgevend boottochtje. Onze vlaamse gids vertelde net dat er in een gebouw asbest had gezeten, waarop Joep zei: “da’s niet best”. Erg sterk. Wat een doerak die Joep. Voor het middaguur doken we allemaal maar weer de kroeg in en dronken we nog een laatste paar afscheidspilsjes, waarna de goed presterende teams met het busje terug naar Nederland mochten. De losers, zoals ik, gingen lekker met de trein van Gent naar Groningen. Toch iets beter m’n best moeten doen! Johnny Sixpack was er geloof ik ook wel klaar mee.
Reacties
Log in om de reacties te lezen en te plaatsen