G.S.F.V. Drs. Vijfje - Studenten zaalvoetbal Groningen

• 14 okt. 2020 21:25:00

De legendarische eerste awayday van Vr5

Dit verhaal speelt zich af op een woensdag in september. Het waren simpeler tijden. De kroegen waren nog open, de winkels verkochten nog alcohol, en bovenal: er werd nog gevoetbald. Want dat, waarde lezer, is de basis van dit verhaal. Dat verraderlijke spelletje met die bal, die altijd rond is, doch slechts zelden de goede kant op rolt. 
De protagonisten uit dit verhaal zijn de fiere dames uit Vrouwen 5. Beroemd, berucht; geliefd, gevreesd; deze dames maken veel los bij menigeen. Zo ook de avond in kwestie. Het team oogt sterk. De ogen voorzien een overwinning, de neus ruikt succes. Een stevige maaltijd weet deze blikken en geuren slechts mild te onderdrukken, de sfeer blijft gefocust. Trefpunt schuine streep gaarkeuken Potijk voorziet in de culinaire wensen van de gegadigden, slechts de honger naar winst blijft achter. 
De reden voor deze absolute focus was vindbaar in het belang van de wedstrijd. De eerste wedstrijd van het seizoen betekent eindeloos veel. Zal het team dit jaar elkaar weten te vinden? Bestaat er de kans op groot succes of is handhaving het streven? Voor J. Van Delft stond er nog meer op het spel vanwege haar sabbatical in de zaal. Ten tijde van haar laatste wedstrijd voor de G.S.F.V. stond er nog een excuuschinees aan het roer van de club. Zó gefocust, dat ze tot tweemaal toe haar OV-kaart vergat.
De geldingsdrang lag dus hoog bij de dames. Gelukkig hadden ze voor aanvang van het seizoen een befaamd coachduo weten te strikken in de vorm van T.B.P. Tiel en ondergetekende. Aan dit duo de taak om het team naar grotere hoogten te brengen. In het kader van verzustering nam de helft hiervan deel aan het banket vooraf, om zo de persoonlijkheden van het gezelschap in een tactisch kader te kunnen plaatsen. 
Er volgde een rendez-vous op station Noord, de spanning steeg. De reis zou gaan richting het pittoreske Delfzijl, en omwille van timing was de burgerrups verkozen boven de wit-rode slang, en het gezelschap vertrok noordwaarts. De busrit, hoewel voorspoedig, bleek voor enkelen nagenoeg dodelijk. De fysieke conditie van twee speelsters deed vermoeden dat de buschauffeur was ingehuurd door de tegenstander. Enfin, de dames bleken veerkrachtig genoeg om zich hier doorheen te kunnen slepen, en na een korte wandeling was het tijd voor de wedstrijd.
Nog half van slag door de reis werd in een grauwe hal in Delfzijl rond 21:05 afgetrapt. De spanning onder de dames was hoog, en de tegenstander was fel. Er werd met vrouw en macht gestreden maar helaas bleek het niet genoeg. Balen. Boeien. Kop omhoog. Naar voren kijken. Vanavond de kroeg in. 
Na de wedstrijd begon de avond eigenlijk pas echt. Er deden al de nodige geruchten de rondte over wat er voor materialen in de tassen van coach Groot en aanvoerdster/interimcoach Peters zaten. Direct na afloop van de wedstrijd bleek dat de dames nog genoeg energie over hadden om zich op te laden voor de derde helft, dankzij/ondanks de mooie materialen uit de tassen van Groot en Peters die de basis mochten vormen voor een goede loterij. Een rijke variatie zorgde voor louter winnaars, en met een trein- i.p.v. busrit voor de boeg was de sfeer fabelachtig te noemen. Het pils vloeide rijkelijk onder de mondkapjes, de derde helft werd goed voorbereid en het enthousiasme zat er goed in.
De treinrit kondigde het einde aan voor de avond van ondergetekende, maar voor de dames van Vrouwen 5 was niets minder waar. Hoe hun avond eindigde, waarde lezer, zult u zelf moeten achterhalen.
S.J.G.